‘ఫారెస్ట్ గంప్’ లాంటి లార్జర్ ఈవెంట్ సినిమాను ఇండియన్ ఆడియన్స్‌కి చూపించాలని రీమేక్ రైట్స్ తీసుకుని చాలా డబ్బు, సమయం ఖర్చు చేసి ‘లాల్ సింగ్ చద్దా’ సినిమా తీశాడు ఆమిర్‌ ఖాన్‌. అయితే ఆ సినిమా ఫలితం ఆయన్ని ఒక రకమైన వైరాగ్యంలోకి నెట్టేసింది. ఇక కొన్నాళ్లూ సినిమాల జోలికి పోనని ఓ సందర్భంలో చెప్పారు. అయితే ఆయన్ని స్పానిష్ సినిమా ‘ఛాంపియన్స్’ ఆకర్షించింది. ఆ కథని ఆధారంగా తీసుకుని సితారే జమీన్‌ పర్‌ చేశారు. టీజర్, ట్రైలర్ ‘తారే జమీన్‌ పర్‌’ వైబ్‌ను ఇచ్చాయి. మరి ఆమిర్‌ని ఇంతలా ఆకట్టుకున్న ఈ కథలో ఎలాంటి భావోద్వేగాలు ఉన్నాయి? మంచి సినిమాలు ఇవ్వాలని తపించే ఆమిర్‌ ప్రయత్నం ఫలించిందా?
గుల్షన్‌ అరోరా (ఆమిర్‌ ఖాన్‌) దిల్లీ బాస్కెట్బాల్ టీమ్‌ జూనియర్ కోచ్. ఓ రాత్రిపూట తాగి కారు నడిపి పోలీసులకు చిక్కుతాడు. కేసు కావడంతో కోర్టు అతడికి సోషల్‌ సర్వీస్ కింద మానసిక దివ్యాంగులకు మూడు నెలల పాటు బాస్కెట్బాల్ కోచింగ్ ఇవ్వమని ఆదేశిస్తుంది. అయిష్టంగానే మానసిక దివ్యాంగులకు బాస్కెట్బాల్ కోచ్‌గా వెళ్తాడు. మరి ఆ కోచింగ్ ఎలా సాగింది? శిక్షణ ఇవ్వడంలో ఎలాంటి ఇబ్బందులు ఎదురయ్యాయి? కోచ్‌గా వచ్చిన గుల్షన్‌ ఎలాంటి పాఠాలు నేర్చుకున్నాడు? అనేది మిగతా కథ.
ఏదైనా ఒక వైకల్యం నేపథ్యంలో సినిమా తీయడం పెద్ద ఛాలెంజ్‌. కొంచెం అటు ఇటు అయినా వెండితెరపై ఆ బాధని చూడలేక ప్రేక్షకుడు డిప్రెషన్‌లోకి జారుకునే ప్రమాదం ఉంది. అందుకే ఇలాంటి సినిమాలకి ఆడియన్స్ కూడా లిమిట్ అయిపోతారు. అయితే ఇలాంటి సవాళ్లను తీసుకోవడంలో ఆమిర్‌ ఖాన్‌ ఎప్పుడూ ముందుంటాడు. ఆయన కెరీర్‌లో ‘తారే జమీన్‌ పర్‌’ లాంటి క్లాసిక్ ఉంది. ఓ మానసిక సమస్యను హృదయానికి హత్తుకునేలా చూపించడంలో ఆ సినిమా కొత్త బెంచ్‌మార్క్‌ని సెట్ చేసింది. ఇప్పుడు వచ్చిన ‘సితారే జమీన్‌ పర్‌’ కూడా ఆమిర్‌ కెరీర్‌లో చాలా ప్రత్యేకమైన సినిమాగా నిలుస్తుందని చెప్పడంలో సందేహం లేదు. కొన్ని చోట్ల నవ్విస్తూ… ఇంకొన్ని చోట్ల భావోద్వేగంతో కళ్లల్లో నీళ్లు తెప్పించే సినిమా ఇది.
చిన్నారుల్లో డౌన్‌ సిండ్రోమ్‌, ఆటిజం, మానసిక పరిపక్వత లేకపోవడం వంటి సమస్యలు చూస్తూనే ఉంటాం. ఈ సమస్యలతో ఇబ్బంది పడేవారు వయసు పైబడినా ఇంకా పసి పిల్లల్లా ప్రవర్తిస్తూ ఉంటారు. సితారే జమీన్‌ పర్‌ లో ఇలాంటి పిల్లలు ఓ పదిమంది బాస్కెట్బాల్ ఆడటానికి రెడీ అవుతారు. వాళ్లకి కోచింగ్ ఇవ్వడానికి వచ్చిన కోచ్‌కి జీవితానికి సరిపడా పాఠం నేర్పిస్తారు. అదే ఈ సినిమాలో బ్యూటీ.
రక్తపాతం, హింస, క్రైమ్ లేకుండా ప్రేక్షకులను ఎంగేజ్ చేయడం కష్టమైపోతున్న రోజులివి. అయితే అవేవీ లేకుండా లైఫ్ అండ్ స్పోర్ట్స్ డ్రామాగా నడిచిన ఈ సినిమా ఎక్కడ కూడా బోర్ కొట్టించకుండా ఆద్యంతం హాయిగా సాగుతుంది. ఆమిర్‌ ఖాన్‌ పరిచయ సన్నివేశాలు, కోర్టు తీర్పు, కోచ్‌గా జాయిన్ కావడం, పిల్లల పరిచయం ఇవన్నీ చకచకా వెళ్తాయి. టీంలో ప్రతి పిల్లాడికి ఓ బ్యాక్‌స్టోరీ పెట్టడం నిజానికి బోర్ కొట్టాలి… కానీ దర్శకుడు ఓ మాంటేజ్‌లా ఆ సన్నివేశాన్ని తీసిన తీరు ఆకట్టుకుంటుంది. విరామం కూడా చాలా సింపుల్‌గా ఇచ్చాడు దర్శకుడు. ఆ సింప్లిసిటీనే కావాల్సిన బ్యూటీని తీసుకొచ్చింది.
నిజానికి ఇది పిల్లల కథ కాదు. గుల్షన్‌ కథ. అతనికి జీవితంలో చాలా భయాలు ఉంటాయి. తండ్రి కావాలంటే భయం. లిఫ్ట్ ఎక్కాలంటే భయం. ఒక రిలేషన్‌షిప్‌లో బాధ్యత తీసుకోవాలంటే భయం. ఓటమి భయం. తాను పొట్టిగా ఉంటాడనే అభద్రత భావం. ఇలా సమస్యలతో ఉన్న గుల్షన్‌కి మానసికంగా సవాళ్లు ఎదుర్కొంటున్న పిల్లలు వారికి తెలియకుండానే కొన్ని జీవిత సత్యాలు చూపిస్తారు. ఈ సినిమా ద్వితీయార్థంలో వచ్చే సన్నివేశాల్లో తన సమస్యలకు పరిష్కారాలు వెదుక్కుంటాడు. బాస్కెట్బాల్ గేమ్‌ని ఏకపక్షంగా తీశారనే భావన కలగవచ్చు. కానీ క్లైమాక్స్‌లో అసలు గెలుపుకి అర్థం కల్మషం లేని పిల్లల నవ్వులు చూస్తున్నప్పుడు ప్రేక్షకుడు గ్రహిస్తాడు.
అయితే ఈ సినిమాలో లోపాలు లేకపోలేదు. గుల్షన్‌ ఫ్యామిలీ డ్రామా ఈ కథలో సరిగ్గా అతకలేదు. అలాగే సునీతా (జెనీలియా)తో తన కెమిస్ట్రీ కూడా సరిగ్గా రిజిస్టర్ కాలేదు. ఆ రెండు కథలో సహజంగా కుదిరితే సినిమా ఇంకా అందంగా ఉండేది.
ఆమిర్‌ ఖాన్‌ నటన గురించి ఈ రోజు ప్రత్యేకంగా చెప్పాల్సిన పనిలేదు. కానీ ఆమిర్‌ ఎంత సహజమైన నటుడో చెప్పడానికి ఈ సినిమా మరో నిదర్శనం. ఆమిర్‌కి “గొప్ప నటుడు” అనే పేరు ఎలా వచ్చిందో.. ఈ సినిమా క్లైమాక్స్‌ చూస్తే మరోసారి అర్థమవుతుంది. కొత్త కోచ్‌కి డ్యూటీ హ్యాండ్ ఓవర్ చేసిన సన్నివేశంలో ఆమిర్‌లోని నటుడు ఆకాశమంత ఎత్తుగా కనిపిస్తాడు. అసలు పిల్లలే వద్దనుకున్న గుల్షన్‌ పాత్ర.. సినిమా పూర్తయ్యేసరికి పదిమంది పిల్లలకు మానసికంగా తండ్రిలా మారిపోయి, ఆడపిల్ల అత్తారింటికి వెళ్తున్న సమయంలో అప్పగింతలు చేస్తున్న ఓ తండ్రి మనసు ముక్కలై ఎంతలా బెంగపెట్టుకుని బాధపడతాడో… అంతటి బాధ ఆమిర్‌ కళ్లల్లో చూస్తున్నప్పుడు.. ప్రేక్షకుడి కళ్లల్లో కూడా నీళ్లు తిరిగేస్తాయి. దట్ ఇజ్ ఆమిర్‌ ఖాన్‌ అని క్లాప్స్ కొట్టాలనిపిస్తుంది.
సునీత పాత్రలో జెనీలియా హుందాగా కనిపించింది. పదిమంది మానసిక దివ్యాంగుల సినిమా పూర్తయ్యి ఇంటికి వచ్చేశాక కూడా గుర్తుంటారు. సంగీతం, సినిమాటోగ్రఫీ ఆహ్లాదకరంగా కుదిరిపోయింది. స్పానిష్ మూవీ ‘ఛాంపియన్స్’ స్ఫూర్తిగా తీసుకున్నారు. అయితే ఎక్కడ కూడా ఓ రీమేక్ కథలా అనిపించదు. ఈ విషయంలో ఆమిర్‌, దర్శకుడు, స్క్రీన్ రైటర్‌ను అభినందించాలి. ఈ సినిమా కమర్షియల్‌గా ఎంత చేస్తుంది? ఎలాంటి రికార్డులు కొడుతుంది అనేది పక్కన పెడితే… ప్రేక్షకులకు ఓ మంచి సినిమా ఇవ్వాలనుకునే అమిర్ లక్ష్యం నేరవేరింది.
